5

گیاهان آپارتمانی

persianlady.ir

معرفی چند گیاه آپارتمانی پر طرفدار و شرایط نگهداری از آنها

فیلودندرون اکسی کاروم یا فیلودندرون اسکاندنس

(HEARTLEAF PHILODENDRON (PHILODENDRON SCANDENS

persianlady.ir

 

این گیاه بومی آمریکای جنوبی، احتمالاً رایج ترین و شناخته شده ترین گیاه آپارتمانی است. نام های دیگر آنWEATHEART VINE و PARLORIVY است .

برگ های آن به طول 8– 12سانتیمتر، قلبی شکل و به رنگ سبز براق تیره است. ریشه هوائی و بالا رونده دارد و در هر شرایطی رشد می کند چون با تغییرات درجه حرارت و نور حساسیت زیاد نشان نمی دهد. به همین دلیل برای نگهداری در آپارتمان مناسب است و نگهداری آن برای مبتدیان باغبانی نیز آسان است.

برای ایجاد محیط مناسب باید قیـّمی را که ارتفاع آن از گیاه بلندتر باشد، در پای بوته فرو کرد و دور آن را با خزه پوشاند و بوته را به قیم بست تا به تدریج ریشه نابجا به داخل خزه فرو کند و خود را بالا بکشد؛ همچنین می توان اجازه داد گیاه به خودی خود رشد کند و از گلدان به پایین سرازیر شود.

نگهداری

درجه حرارت – به طور کلی در حرارت کمتر از 10 – 15درجه در زمستان از بین می روند.

نور– تمام انواع فیلودندرون ها باید از تابش مستقیم آفتاب محفوظ بمانند، محل نیم سایه مناسب است (جای این گلدان در لبه پنجره یا لبه میز مناسب است).

 

آبیاری – در تمام دوره ی رشد، آبیاری مرتب لازم است و آب مازاد زیر گلدان را باید خالی نمود. در زمستان هفته ای یک یا دو بار آبیاری کافیست. بهتر است اجازه دهید بین دو آبیاری سطح خاک گلدان خشک شود.

رطوبت هوا – سطح برگ ها را بایستی به طور مرتب حتی دو مرتبه در روز در تابستان اسپری نمود و در زمستان چنانچه در اطاق گرم نگهداری شود، یک مرتبه در روز اسپری می نمایند.

برگ های فیلودندرون باید هر روز با غبار پاش مرطوب شود و با آب ولرم به وسیله ی اسفنج آن را تمیز نمود.

مقدار کود آن باید متناسب باشد. در غیر این صورت رشد آن نامطلوب و برگ ها خشن و درشت و زننده خواهد شد.

 

تغییر گلدان – هر دو تا سه سال یک مرتبه تغییر گلدان می دهند.

تکثیر – قلمه های آن در آب ریشه می دهد و آنهایی که ریشه ی هوایی می دهد، آن را همراه با جوانه ی اصلی در گلدان می کارند همچنین از طریق کاشت بذر، آن را در اردیبهشت ماه تکثیر می کنند.

آفات – کنه قرمز آفت مهم آنست. با محلول دو در هزار مالاتیون هر 15 روز یک مرتبه در بهار و تابستان سمپاشی می کنند. اسپری با آب ساده نیز بسیار مؤثر است.

 

●گیاه دیفن باخیا Diffenbachia

persianlady.ir

دیفن باخیا ، Diffenbachia گیاهی است از خانواده آراسه Arasees با تقریبا در حدود ۳۰ گونه و تعداد زیادی واریته های گوناگون .
این گیاهان دائمی همیشه سبز ، بومی آمریکای جنوبی بوده و بخاطر برگهای زیبایش کاشته می شود. و برای گلخانه ها و آپارتمان های شوفاژ دار و یا در مکانهائیکه درجه حرارت زمستان به اندازه کافی باشد مناسب است .
گونه های مختلف این گیاهان تقریبا دارای نیازهای مشابهی از نظر آب و هوا و رطوبت می باشند .
برگها تقریبا بیضی کشیده با نوک تیز و در روی ساقه بطور مارپیچ بوجود می آیند .
رنگ برگها معمولا سبز تیره و دارای نقاط یا لکه های سفید کرم رنگی در دو طرف رگبرگ اصلی می باشند . تقریبا حاشیه برگها سبز است . فاصله برگها نسبتا کم است .
اندازه برگها بر حسب گون متغیر بوده و در بعضی از گونه ها به اندازه های نسبتا بزرگی ( ۵۰ سانتیمتر) می رسد .

باوجودیکه گیاه همیشه سبز است ، عمر برگها کوتاه بوده و به تدریج می ریزند .

این گیاه سمی است و در فضای آپارتمان یا مدارس توصیه نمی شود.
این گیاه در گلدان بندرت گل می کند . گلهای آن قابل توجه نمی باشند و بهتر است با چاقوی تیزی بریده شوند تا نیروی گیاه بیهوده به هدر نرود .
اگر گیاه امکان رشد داشته باشد بلندی آن به دو متر و نیم نیز می رسد و تنه آن هنگامیکه برگها ریخته اند ، بند بند و یا حلقه ای شبیه پیچ چوب پنبه بازکن می باشد .
ساقه ، محکم و تو پر می باشد . شیره گیاهان این جنس سمی است و باید از تماس آن با چشم و دهان اجتناب کرد .
و بدین جهت در آمریکا به این گیاه نام Dumb cane( گیاه لال ها ) داده اند .
بلعیدن شیره تلخ این گیاه باعث ورم بافت های ظریف گلو شده بحدی که قوه گویائی را فلج می کند .
●روش کاشت :
این گیاه به حرارت و رطوبت نیاز دارد .
حرارت : در زمستان نباید کمتر از ۱۶ درجه سانتی گراد باشد ولی تا ۱۳ درجه سانتیگراد را نیز تحمل می کند .
در حرارت ۷ درجه سانتیگراد گیاه برای مدت کوتاهی زنده می ماند ولی برگهای پائینی خود را بسرعت از دست می دهد .
در حرارت مناسب گیاه برای تمام سال بدون توقف به رشد خود ادامه می دهد .
در زمستان به نور بیشتری نیاز دارد ولی در سایر فصول و بخصوص در تابستان مکانهای سایه روشن برای آن مناسب میباشند و نور مستقیم خورشید روی برگهای لطیف آن ایجاد سوختگی می کند .
در اتاق و یا آپارتمان ها باید آنرا در مکانهای روشن قرار داد .
▪خاک : بهترین خاک برای این گیاه ترکیبی از خاک باغچه ، پیت ( تورب ) و مقدار کمی ماسه است و گلدان باید کاملا قابل نفوذ به آب باشد .
فصل تعویض گلدان در ابتدای بهار و قبل از شروع رشد آن است .
در فصل رشد باید به گیاه کود مایع کامل داده شود .
این گیاه به خشکی و کمبود رطوبت هوا بسیار حساس است .
کناره برگها در نتیجه کمبود رطوبت ، قهوه ای رنگ می شوند و به تدریج می ریزند .
درصورتیکه گیاه در اتاق نگاهداری شود می توان رطوبت آنرا بیکی از سه روش زیر تا اندازه ای تنظیم و تامین نمود .
الف : در هوای گرم زمانیکه درجه حرارت از ۲۲ درجه تجاوز می کند آب را بوسیله اسپری روی آن بپاشند .
ب : آب باید کاملا خالص باشد و در غیر اینصورت اثر املاح روی برگهای آن باقی می ماند .
پ : گیاه در تابستان و در فصل رویش به آب نسبتا زیاد نیاز دارد و در زمستان باید مقدار آنرا کم کرد .
●تکثیر :
این گیاه بوسیله قلمه علفی ساقه و یا قلمه چوبی ، یا خواباندن هوائی زیاد می شود .
ساقه دیفن باخیا همانطور که گفته شد ، بند بند و یا حلقه دار می باشد .
اگر برگهای پائین ساقه از بین رفته اند ، می توان ضمن اینکه از چنین گیاهی قلمه گرفت آنرا نیز اصلاح و به فرم طبیعی بازگردانید .

▪تکثیر به روش خواباندن هوائی :
این روش یکی از ساده ترین راه ریشه دار کردن گیاهان می باشد و بیشتر برای گیاهان زینتی که برگهای پائینی خود را از دست داده اند بکار می رود .
بدین منظور قسمتی از ساقه را برحسب نوع گیاه به یکی از سه شکل زیر با چاقوی تیزی شکاف میدهند .
تقسیم هوائی دیفن باخیا همانند فی****************** مراحل مختلف بالا را بایستی رعایت نمود .
۱ – حلقه ای پیرامون پوست گیاه بطول در حدود ۵ سانتیمتر برمیدارند .
۲ – شکافی بصورت V عمودی بر ساقه گیاه حد اکثر باندازه یک سوم قطر شاخه ایجاد می نمایند .
۳ – برش مورب از طرف پائین ساقه به بالا و شکافی مورب حداکثر یک دوم قطر شاخه ایجاد میکنند و برای جلوگیری از بسته شدن شکاف یک تکه چوب کوچک بین دو لبه آن قرار می دهند .
هدف از شکاف دادن ساقه قطع آوندهای آبکش حاوی شیره پرورده می باشد .
زیرا شیره خام توسط آوندهای چوبی به بالای گیاه میرسد . در اثر عمل فتوسنتز ( کربن گیری ) بصورت شیره پرورده درآوندهای آبکش بطرف پائین آمده و در نقطه بریده شده مجتمع گشته و سبب ریشه دار شدن گیاه می گردد .
پیرامون قسمت بریده شده را توسط یک کیسه پلاستیکی حاوی خزه و یا پیت مرطوب میپوشانند و پس از تشکیل ریشه ها ساقه گیاه را از زیر ریشه قطع می کنند .
فصل خواباندن هوائی زمان فعالیت گیاهان یعنی بهار تا اواسط تابستان می باشد .

▪تکثیر به روش قلمه زدن :
پس از اینکه بطریق خواباندن هوائی قلمه ریشه داری بدست آوردیم میتوان از باقیمانده گیاه با وجودیکه بدون برگ می باشد نیز قلمه گرفت .
اگر طول گیاه زیاد باشد ۱۵ سانتیمتر از پایه مادری را نگاهداشته و بقیه آنرا به قلمه های کوچکی تقسیم کرده ، بقسمی که هرکدام از قلمه ها حد اقل دارای یک جوانه باشد .
این قلمه ها را بطور جداگانه و یا تعدادی از آنها را بطور افقی در روی گلدانی که دارای پیت (تورب) میباشد قرار داده و برای نگاهداری رطوبت گلدان را در کیسه نایلونی بگذارند .
پس از چندی قلمه ها ریشه دار خواهند شد و پس از ظاهر شدن برگها ، آنها را از کیسه نایلون خارج کنند .باقیمانده پایه مادری نیز بتدریج جوانه زده و گلدان دیگری را بوجود می آورد

 

  • گیاه بامبو یا Bamboo Plant

persianlady.ir

بامبو که در زبان فارسی به نی خیزران شهرت دارد گیاهی است که در دامنه کوه ها و تپه هایی که دارای رطوبت ۶۵ تا ۹۰ درصد باشد روئیده یا کشت میشود . میزان رطوبت ، حرارت موجود در منطقه و نوع خاک تعیین کننده کیفیت و مرغوبیت بامبو بوده و هر چه میزان رطوبت و حرارت بیشتر باشد کیفیت محصول نیز بهتر خواهد بود . گیاه بامبو که تاکنون بیش از ۶۶۲ نوع آن شناخته شده دارای قطر و ضخامت های متفاوت است و در حال حاضر بهترین نوع بامبو در ژاپن ، چین و بطور کلی کشورهای شرق آسیا و هند روئیده و کشت میشود و در ایران میتوان لیالستان لاهیجان علی آباد ( در فاصله سخت سر و تنکابن ) قاسم آباد در رودسر و تقریباً بیشتر نقاط شمال کشور را در زمرد مساعد ترین مناطق رویش بامبو بحساب آورد . در این مناطق بیشه های کوچکی وجود دارد که در فصل پائیز و اوایل زمستان یعنی هنگام بریدن و قطع ساقه های بامبو از هر یک بین ۵۰ الی ۲۰۰ شاخه نی بدست می آید. بامبو از چهار قسمت سطح داخلی (دارای پوشش نرم ) ، دیافراگم ( متصل کننده بخش های ساقه به یکدیگر) میباشد و پوشش رویه که بسیار سخت و دیرشکن است تشکیل شده و دیافراگم کاملاً فشرده بوده و آب در آن نفوذ نمی کند. بامبو معمولاً به رنگهای مختلفی مانند سبز ، مشکی ، متمایل به قهوه ای ، عنابی ، و زرد مایل به کرم دیده میشود و اگر چه میتوان مصارف زیادی بر آن قائل شد ولی بطور کلی موارد مصرفیش بیشتر محدود میشود به : ۱) استفاده از آن برای تغذیه ۲) بهره برداری به منظور تهیه کاغذ و اشیاء مختلف چوبی و سایر معارف صنعتی . ۳) کاشت در اطراف باغها و مزارع جهت حفاظت محل . گیاه بامبو محتوی مقدار فراوانی سلولز است که میتواند برای تهیه کاغذ و همچنین ابریشم مصنوعی مورد استفاده قرار گیرد. در ایران کشت بامبو هنوز رواج چندانی ندارد و صرفنظر از بخشهای کوچکی در شمال کشور که در آنها مقدار محدودی بامبو کشت میشود صنعتگران سایر نقاط از بامبوهای خودرویی که در اکثر شهرهای شمالی و بویژه منطقه لیالستان لاهیجان وجود دارد، استفاده میکنند. استفاده از بامبو جهت تولید محصولات مختلف تقریباً از زمان کشت چای در ایران ، رواج یافت چرا که بامبو بعنوان حفاظت محل چایکاری بکار گرفته شد و صنعتگران همزمان با بهره برداری چایکاران از مزارع چای به موارد استفاده متعدد آن برای ساخت فرآوردههای گوناگون پی بردند و ساخت محصولات بامبو در گیلان متداول گردید. هم اکنون استاد کاران جوانی که اکثراً نیز برخوردار از مهارت و کارآیی کافی هستند به کار در این رشته اشتغال دارند و مهمترین مرکز تولید محصولات بامبو لبالستان لاهیجان میباشد. از بامبو محصولاتی نظیر شکلات خوری، میوه خوری، لوستر، کلاهک آباژور، جای نان، صندلی و انواع دیگر وسایل مصرفی در اندازههای مختلف تولید میگردد. برای تهیه یک ظرف بامبو ابتدا نئی را که قبلاً در انبار گذشته شده و خشک شده است با اره نجاری و به قطعات ۸۰ الی ۱۰۰ سانتی متری در میآورند و لبه این نوارها را با وسیلهای که در اصطلاح محلی “ماشین” نامیده میشود به عرض مساوی در میآورند و پس از زنده کردن آماده بافت مینمایند . کار بافت معمولاً بر روی میزی که روی آن چند دایره به اندازه کف و ته ظرفی که میخواهند ببافند قرار دارد انجام میشود . صنعتگران ابتدا دایره کف ظروف را تهیه و سپس بدنه آنرا میبافند . گاهی نیز برای وصل کردن برخی از قطعات به یکدیگر از مفتولهای سیمی بسیار نازک استفاده کرده و با انبردست معمولی آنها را به هم میپیچانند و در انتهای کار، تمامی اطراف نی را که معمولاً بزرگ و کوچک است با قیچی مخصوص که به شکل قیچی باغبانی است، برش میدهند تا نیها یک اندازه شود و محصول شکل یکنواختی پیدا کند . یک محصول از نوع مرغوب باید دارای ویژگیهای زیر باشد :

رنگ آن طلایی متمایل به سفید باشد .
قابل ذکر است که بامبوئی که رنگ آن سبز باشد نشان دهنده خشک نبودن آن بوده و احتمالاً سیاه میشود .

شبکههایی که بعد از بافت ایجاد میشود باید منظم و یک اندازه باشد .
مفتولی که برای وصل کردن بعضی از قسمتهای بامبو از آن استفاده میشود باید بسیار ظریف بوده و دقت کافی در پیچاندن آن بکار رود .
از آنجا که برخی از ظروف بامبو رنگی هستند مسلماً در انتخاب نوع رنگ و نحوه بکار گرفتن آن باید دقت کافی بعمل آید .
گياه خيزران ) بامبو) BAMBOU ، جنسي از گياهان خانواده گندميانGraminees است كه شامل چندين گونه مختلف ميباشد .بعضي از گونه هاي اين گياه را در مناطق معتدل سرد ميتوان كاشت ولي برخي ديگر را زمستانها در گلخانه سرد بايد نگهداري كرد .ريشه اش ساقه هاي زير زميني ( ريزوم) و ساقه هاي هوائي آن بند بند ميباشد كه چندين متر بلند ميشود . برگهايش باريك و نوك تيز است . خيزران ) بامبو) BAMBOU ، را مي توان در نارنجستان كاشت يا آنكه در صندوقهاي بزرگ چوبي كاشته زمستان آنها را در گلخانه سرد يا نارنجستان برده بمحض اينكه هوا مساعد شد آنها را بيرون آورده در نقاط مناسب چمن زار بكارند . بوته خيزران ) بامبو) BAMBOU كه در نواحي گرمسير تا 40 متر قد مي كشد در آن مناطق جنگلهاي عظيمي را تشكيل مي دهد . پس از چند سال كه خيزران ) بامبو) BAMBOU گل داده و ميوه كرد ، بوته اش خشكيده و بوته هاي جديدي از پاجوشهاي ريشه بجاي آن مي رويد . جوانه تازه، مغز و ميوه هاي رسيده اين گياه خوراكي است و از چوب آن براي عصا و انواع صندلي و ميز باغي استفاده ميكنند. تكثير :

براي زياد كردن خيزران ، بهار ريشه هاي زيادي را گرفته جاي ديگر مي كارند .

 

 

  • بگونیاسه BEGONIACEAE

persianlady.ir

خانواده بگونیاسه با برگ‌های زیبا و رنگین توجه همه را جلب می‌كند. این خانواده از لحاظ ارقام و اعداد گستردگی فراوانی دارد. گرچه گفته می شود که این گیاه اولین بار در آمریکای جنوبی کشف شد، ولی ظاهراً گیاه نام خود را مدیون یک گیاه شناس فرانسوی به نام شارل پلومیهCHARLES PLUMIER است که برای مشاهده و مطالعه این گیاه که به فراوانی در هائیتی(جزایر کارائیب) می روید از اقیانوس اطلس عبور کرد. این گیاه نیز به نامMICHEL BEGON حاکم وقت آن جزیره، بگونیا نامیده شد.

منشأ بگونیا جنگل‌های گرم و مرطوب است. تنوع تعداد گونه‌ های بگونیا شناسایی آن را مشکل کرده است. خصوصیات خانواده بگونیاسه مربوط به عدم وجود تقارن برگی است، برگ‌های گیاهان خانواده بگونیا تقارن مشخصی ندارند.

بر اساس نوع ریشه، بگونیاها را به سه دسته تقسیم کرده‌اند :
1- ریشه افشان؛

2- ساقه‌های قطور و ریزوم مانند؛

3- پیازی.

بگونیاها با ریشه‌های افشان
– ساقه كاملاً مشخص، نسبتاً قطور و بلند؛

– برگ‌ها به تناوب روی ساقه قرار دارند؛

– ریشه‌های افشان و نسبتاً سطحی دارند؛

– بی تفاوت به طول روز.

از آنجا كه این گیاهان به طول روز بی‌تفاوت اند در تمام فصول سال گلدار هستند.

بهترین و شاخص‌ترین بگونیاسه مربوط به زیر خانواده ریشه افشان، بگونیای سمپر فلورانس یا بگونیای همیشه گلدار است. برگ‌های سبز براق، گل‌های قرمز بسیار شفاف و ساقه کشیده دارد. این گیاهان در همه شرایط عمومی منازل و گلخانه‌ها، قابل کشت و کار و نگهداری هستند. ساقه‌های آن در داخل آب به راحتی ریشه می‌دهند و در داخل ماسه نیز خیلی سریع و کمتر از 7 روز ریشه می‌دهند. این بگونیاها انواع مختلفی دارند.

برای پرورش بگونیای همیشه گلدار، یک خاک مناسب با بافت متوسط، و محلی دور از تابش مستقیم آفتاب مناسب است.

بگونیاها با ساقه‌های قطور و ریزوم مانند

– ساقه مشخصی ندارند؛

– ساقه به شكل ریزوم تغییر شكل داده؛

– برگ‌ها رنگ‌ و شكل‌ متفاوتی دارند.

یكی از بگونیاهای برگ ریزوم‌ دار، بگونیای پشت برگ قرمز است كه سطح رویی برگ‌های آن حالت مخملی دارد. در بگونیاهای ریزوم‌دار، ساقه به شکل ریشه تغییر شکل داده است و برگ‌ها بر روی ریزوم‌ها به شکل‌های مختلف خود نمایی می‌کنند. بیش از 800 گونه بگونیا متعلق به این گروه می‌باشد که از نظر ریزوم و نقش و نگار برگ با هم متفاوتند.

بگونیای پشت برگ قرمز را نمی‌توان در منزل نگهداری کرد زیرا به خاک بسیار سبک و محیطی با رطوبت نسبی 70 تا 75 درصد نیاز دارد.

بگونیاهای ریزوم دار تحت نام عمومی بگونیا ركس شناخته می‌شوند (اولین بار ركس متوجه دو رگه بودن آنها شد). بگونیاهای دو رگه برگ‌های رنگین یا فلس‌های كركدار روی برگ‌ دارند. برخلاف دسته اول، به وسیله تقسیم ریزوم و قلمه ‌های برگی تكثیر می ‌شوند. علاوه بر این با برگ كامل هم تكثیر می‌ شوند.انواع بگونیاهای رکس عبارت اند از: بگونیای رکس نقره‌ای و بگونیای رکس قهوه‌ای.

بگونیاهای پیازی
این بگونیاها ساقه خودرویی به شكل پیاز دارند. پیازها از نوع پیازهای حساس به سرما بوده و در زمستان در انبار نگهداری می‌ شوند. دارای برگ‌های درشت و گل‌های رنگین هستند. این گیاهان كاربرد فضای سبزی و چشم اندازی دارند. در كشور ما بگونیای پیازی كم است، زیرا گیاه احتیاج به خاكی با PH اسیدی و تابستان‌ های مرطوب دارد ولی در كشور ما تابستان‌ها گرم و خشك است بنابراین در فضای سبز كشت و كار مناسبی ندارد.

بهترین شرایط برای نگهداری این گیاه، وجود یک خاک مرطوب کاملاً اسیدی و به دور از نور مستقیم آفتاب است. به دلیل سهولت در تولید گیاهان دو رگه، بگونیاها ارقام فراوانی دارند.

نکته:

وضعیت قرار گیری گل‌ها در بگونیاها طوری است که گل‌های نر و ماده بر روی یک بوته قرار دارند و از نظر همزمانی رسیدن دایره گرده و کلاله هیچ مشکلی نیست در نتیجه تولید بذر به وفور صورت می ‌گیرد. بگونیاهای همیشه گلدار به وسیله بذر به راحتی قابل تکثیر هستند.

این پست به درخواست “حمیده” عزیز قرار داده شد. ببخشید دیر شد

نظرات کاربران

سلام به شما کاربر محترم وبسایت پرشین لیدی، خیلی خیلی خوشحال میشیم اگر نظر خودتون رو درباره مقاله بالا برای ما بنویسید. اما لطفا از موارد زیر پرهیز کنید.

  • از کلماتی چون (عالی بود ، ممنون و ....) استفاده نکنید

پاسخ دادن به Hermes لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

  1. داریوش. ایواز گفت:

    باتشکر از سایت خودتان وارزوی موفقیت برای شما

  2. hamideh گفت:

    salam . mamnoon az lotfetoon va tashakore besiar bekhatere peigirie darkhastha , az matlabetoon hatman estefadeh mikonam , faghat sharmandam ke tashakoram az shoma tool keshid , haghighatesh in emailam ro taze chek kardam , movafagh bashid

  3. ازاده گفت:

    با سلام
    کاکتوسم از نوع پرپینیه برگاش داره زردمیشه و میریزه شمادلیلشونمیدونید؟

    1. بانوی پارسی گفت:

      درود . دوست عزیز هر پرسشی دارید توی این سایت جوابشو پیدا میکنید. اگرم نبود سوالتونو مطرح کنید تا به سوالتون بصورت علمی پاسخ داده بشه.
      http://nargil.ir/plant/faq.aspx

  4. Hermes گفت:

    Salam mamnoon az matlab mofidi ke gharar dadid man ke koli estefade kardam.